Pochwica jest jednym z tych schorzeń, które często sprawiają kobietom wiele problemów podczas zbliżeń seksualnych, czasami wręcz je uniemożliwiając. Mało tego, zwykle kobiety nie zdają sobie sprawy z tego, że jest to rzecz, którą można leczyć i łagodzić, więc męczą się z nią latami, nikomu o tym nie wspominając. To błąd! Opowiedzenie o problemie lekarzowi i rozpoczęcie leczenia może radykalnie zmienić komfort życia i przywrócić przyjemność z seksu.
Co to jest pochwica? Szczegóły schorzenia
O pochwicy mówi się fachowo jako o zaburzeniu seksualnym lub dysfunkcji, która (jak łatwo się domyślić) występuje wyłącznie u kobiet. Jest ona związane z silnymi i niezależnymi od siły woli kobiety skurczami mięśni pochwy, które zamykają otwór pochwy, czego efektem jest silny ból pojawiający się podczas stosunku. Każda próba podjęcia kontaktu seksualnego wiąże się z ogromnym bólem i dyskomfortem (zamknięte wejście do pochwy!), przez co często sama penetracja staje się całkowicie niemożliwa.
Gdy odpowiadamy na pytanie o to co to jest pochwica (inna nazwa: zespół Mariona-Simsa lub waginizm), musimy skupić się nie tylko na psychice ale i na ludzkiej anatomii. Dokładniej, na skurczach tych mięśni pochwy, które znajdują się w grupie mięśni miednicy otaczających prawie 1/3 zewnętrznej części pochwy. Mięśniami tymi są mięśniami krokowy i tzw. dźwigacz odbytu. To właśnie ich skurcze wytwarzają tak duży ból, że wręcz nie do wytrzymania tak, by „dotrwać” do końca penetracji.
Żeby ująć to bardziej zrozumiale, skurcze tych partii mięśniowych uniemożliwiają bezbolesną penetrację i to nie tylko członkiem partnera, ale i palcem czy jakimkolwiek innym przedmiotem. Specjaliści często przyrównują to do sytuacji, w której kobieta mówi „tak” i chce, ale jej ciało się przeciw temu buntuje.
Jakie są objawy pochwicy? Pierwsze sygnały
Zazwyczaj sam ból i to tak silny i nieprzyjemny, że często spinający całe ciało jest najwyraźniejszym objawem pochwicy, ale tych może być więcej.
- Sygnał pierwszy to problem z umiejscowieniem w pochwie tampona podczas zwykłe, comiesięcznej menstruacji. Skurcze mięśni niejako „odrzucają” jakąkolwiek penetrację, więc to tutaj możemy zacząć odczuwać pierwsze boleści. Mało tego, u niektórych kobiet objawem będzie ból przy samym wyobrażaniu sobie penetracji.
- Sygnał drugi to bolesne badania ginekologiczne: jeśli podczas wizyt u ginekologa odczuwasz nadmierny dyskomfort i ból w momencie próby wsunięcia do pochwy wziernika – nie zaciskaj zębów po to by „przetrwać”, tylko powiedz o tym lekarzowi.
- Kolejne sygnały mogą wynikać wprost z kwestii psychiki, a nie stricte anatomii czy fizjologii. Tu mówimy np. o traumach z przeszłości jak chociażby bardzo bolesne defloracja (pierwszy stosunek seksualny), gwałt czy molestowanie. Zraniona do głębi psychika może mieć wpływ na blokowanie ciała i jego podświadome odrzucanie przy zbliżeniach z kolejnymi partnerami.
Ważne: bez względu na to jakie są objawy pochwicy jeśli chodzi o siłę bólu, nie warto go bagatelizować. Niektóry kobiety sądzą, że ból jest mały, więc „dadzą radę”, ale to wynika wyłącznie z ich wyższego progu wytrzymałości na ból. Nie zmienia dyskomfortu w czasie seksu i może prowadzić do pogłębienia się tego stanu, jeśli na objawy się nie zareaguje.
Przyczynami pochwicy mogą być
- Negatywne relacje w związku, niska więź z partnerem
- Zbyt rygorystyczna religijność, która w głowie i psychice odrzuca czerpanie z seksu przyjemności lub każe go traktować jako coś brudnego, niegodnego czy nieczystego
- Lęki płciowe i seksualne np. przed chorobami wenerycznymi czy ciążą, ale i wstręt do męskiego nasienia
- Nieprawidłowości fizjologiczne np. stany zapalne pochwy, problemy z kobiecymi narządami płciowymi, urazy krocza, urazy sromu, zmiany poporodowe, wady rozwojowe ale i zmiany zanikowe w obrębie błony śluzowej czy takie schorzenia jak zarośnięcie przegrody czy pochwy
- Pęknięcia i owrzodzenia pochorobowe i powypadkowe, dotyczące wprost pochwy lub okolic narządów płciowych
W jakim wieku pojawia się to zaburzenie?
Niestety, rozpiętość ryzyka wiekowego jest bardzo szeroka. Na pochwicę mogą zachorować kobiety bardzo młode, w średnim wieku, ale i starsze. Nie należy myśleć, że jest to od razu schorzenie wrodzone, ponieważ pochwica ma formę zarówno pierwotną, jak i wtórną i może się pojawić niespodziewanie, będą efektem np. czysto psychologicznych, trudnych przeżyć.
Jak leczyć pochwicę i do kogo się zgłosić?
Idealnym wstępem do rozpoczęcia leczenia pochwicy jest skonsultowanie się z odpowiednimi specjalistami. W tym przypadku, z racji tego, że pochwica może wynikać zarówno z kwestii anatomicznych, jak i psychologicznych, będą to: ginekolog, seksuolog oraz psycholog. Najczęściej dopiero po kilku wizytach u takich lekarzy i uświadomieniu sobie skali problemu można stwierdzić jego dokładniejsze źródło (problem emocjonalny czy fizyczny) i przystąpić do walki z tym zaburzeniem seksualnym.
Mimo często krępującego kobietę wstydu, lepiej tej kwestii nie odkładać, szczególnie że nie wpływa ona tylko na nas, ale i na partnera oraz cały związek. Partnerzy seksualni nierzadko za niemożliwość stosunku obwiniają siebie, tracąc poczucie własnej atrakcyjności i stając się wobec tego uczucia bezsilnym. Mało tego, statystyki dowodzą, że nawet kochające się pary mogą wskutek pochwicy zacząć się od siebie oddalać. Jedną stronę boli, druga czuje się winna i odtrącona, a to nie jest dobry fundament do trwałej relacji.
Po ustaleniu w gabinecie przyczyn zaburzenia, przystępuje się już do konkretów, czyli tego jak leczyć pochwicę, jaki tok jej minimalizowania wdrożyć i jaką ścieżkę leczenia obrać. O tej ostatniej decydują lekarze. W różnych przypadkach leczenie polegać może również na psychoterapii połączonej z odpowiednimi ćwiczeniami mięśni ale i zastosowaniem tzw. rozszerzania pochwy. Rozszerzacze pochwy maja tu wysoką skuteczność leczenia zaburzenia – nawet 80% przypadków zostaje całkowicie wyleczonych. Dodatkowo w toku leczenia może być konieczne przyjmowanie leków np. rozkurczających, przeciwbólowych ale i przeciwlękowych.