Po uszkodzeniu i kontuzjach mięśni, szczególnie u osób, które przyjmują w procesie dochodzenia do pełnej sprawności niektóre leki, mogą wystąpić objawy tzw. rozpadu mięśni. Co ważne, zespół tych objawów, określany fachowo jako rabdomioliza, w przypadku nieleczenia może prowadzić do bardzo poważnych powikłań. Jakie są objawy, co warto wiedzieć i jak możliwie szybko zacząć leczenie?
Czym jest rabdomioliza i kiedy się pojawia?
Pierwsze objawy niebezpiecznego rozpadu mięśni, czyli właśnie rabdomiolizy, mogą pojawić się nie tylko po uszkodzeniu konkretnych partii mięśniowych, ale i po bardzo intensywnym wysiłku, zwykle u osób, które „rzuciły” się na mocny trening bez przygotowania, rozgrzewki i planu. Składniki „poszarpanych” komórek mięśniowych dostają się w tej sytuacji do krwiobiegu, powodując wiele zagrożeń i mogąc prowadzić nawet do uszkodzenia i niewydolności nerek. Cząstki te są toksyczne i sieją w organizmie duże spustoszenie, dlatego po zdiagnozowaniu rabdomiolizy, absolutnie nie należy jej lekceważyć, ani zostawiać choroby samej sobie – w ten sposób nie jest możliwe jej wyleczenie.
Przyczynami rabdomiolizy są też:
- Rozległe oparzenia uszkadzające mięśnie
- Ostre niedokrwienie, również pooperacyjne
- Sepsa i zakażenia wirusowe oraz bakteryjne
- Przyjmowanie leków z grup statyn, fibratów i salocylanów
- Zatrucia alkoholowe
- Zatrucia tlenkiem węgla
- Stan padaczkowy, napady drgawek
- Zaburzenia elektrolitowe
- Porażenia prądem
- Mechaniczne i termiczne uszkodzenia ciała
- Niedobór potasu w postaci skrajnej aż po hipokalemię
Jakie są objawy i na co zwracać uwagę? Przede wszystkim jest to obrzęk mięśni połączony z osłabieniem ich siły, skurcze mięśnie, ból w stanie spoczynku oraz zwiększanie się mięśniowego napięcie. Objawom tym może towarzyszyć wrażenie zachorowania na grypę i gorączka, a dalej drgawki, a nawet zaburzenia świadomości.
Rabdomiolizę diagnozuje się u lekarze, po wykonaniu specjalistycznych badań krwi. W przypadku jej wykrycia i określenia, do leczenia należy przystąpić jak najszybciej, tak, by skutki dla organizmu były możliwie jak najmniejsze. Samo leczenie, w zależności od rodzaju choroby, bo ta może mieć różny przebieg, od łagodnego po ostry, wykonuje się poprzez pozajelitowe podanie płynów (z wyjątkiem stanu ostrego, kiedy nerki są już uszkodzone), mannitolu skutecznie zwiększającego swobodny przepływ krwi przez nerki i środków zmniejszających obrzęk (pojawia się on w obrębie tkanek, które zostały uszkodzone). Ostre stany rozpadu mięśni leczy się już dializoterapią czyli tzw. procesem leczenie nerkozastępczego.