Czym jest mizantropia? Kim jest mizantrop? Przyczyny i zachowania

3,5
(25)

Mizantropia wciąż jeszcze stanowi dla wielu z nas tajemnicze pojęcie, a warto wiedzieć z czym się ono wiąże! Ludzie chrakteryzujący się cechami mizantropii są bowiem wyjątkowo trudni w kontaktach i to zarówno tych prywatnych, jak i zawodowych! Kim jest mizantrop i skąd wynika jego zachowanie?

Co to znaczy Mizantrop?

By znaleźć odpowiedź na pytanie co to znaczy mizantrop, nie trzeba daleko szukać – o zespole tych cech ludzkich mówi się bowiem coraz częściej! Mizantrop to osoba, która w najprostszym rozumieniu tego słowa: nienawidzi wszystkich! Tak, tak. To nie jest pomyłka! Mizantrop odczuwa emocje do ogółu tak specyficznie, że nie dotyczą one pojedynczych ludzi, a całego gatunku. Ten typ po prostu nienawidzi ludzi.

Jak zachowuje się mizantrop?

Zachowanie mizantropa można poznać po kilku objawach. Wśród nich jest:

  • Jawna wrogość i agresywna postawa wobec wszystkich, którzy go otaczają. Wrogość jest tutaj wprawdzie znacznie częstsza niż fizyczna agresja, ale i z tą trzeba się liczyć
  • Okazywanie niechęci wprost: bez woalki i bez metafor. Mizantrop bezwzględnie obraża ludzi, uwielbia ich krytykować i wyśmiewać – i to zarówno z przywar, które rzeczywiście mają, jak i tych, które sam sobie wmówił.
  • Przyznawanie, że ludzie do niczego w życiu nie są mu potrzebni
  • Czucie się najlepiej wyłącznie we własnym towarzystwie – brak chęci na spotkania z innymi, rozmowy czy nawet powiedzenie krótkiego „cześć”.
  • Święte przekonanie o tym, że poradzi sobie sam z każdym problem i wyzwaniem, a wtykanie się w to innych (słusznie czy nie!) jest dla niego powodem do złości
  • Zdecydowane unikanie innych i maksymalne izolowanie się do społeczeństwa
  • Bezpośrednie gardzenie drugim człowiekiem – nie jako jednostką, ale całościowo. Nie ma znaczenie czy to sąsiad, współpracownik, potencjalny partner czy pani sprzedająca na kasie – mizantrop gardzi każdym identycznie
  • Przyjmowanie postawy obojętne w każdej społecznej sytuacji. Można odnieść wrażenie, że mizantropa nie obchodzi nic i nikt.
  • Brak ufności do ludzi – w każdym tego słowa znaczeniu i wymiarze

Jak jeszcze zachowuje się mizantrop? Jako typ samotnika – zwykle mieszka sam, zamykając się przed światem na cztery spusty. Najczęściej nie ma rodziny i prowadzi zawód, który nie wymaga kontaktu z drugim człowiekiem.

Mizantropia –  z czym można pomylić niechęć do ludzi?

Jeśli w/w zachowania przywodzą Ci na myśl kogoś bliskiego, pamiętaj, że stawianie mu z góry „diagnozy” mizantropii wcale nie musi być prawdą. Stan ten jest bardzo złożony i skomplikowany, dlatego często myli się go z innymi zaburzeniami osobowości.

Z czym można pomylić niechęć do ludzi, niesłusznie nazywając kogoś mizantropem?

  • Introwertyzm – to osoba wycofana, zamknięta w sobie, pracująca najchętniej samotnie i unikająca tłumów, ale absolutnie nie jest to mizantrop. Nie odczuwa on nienawiści do innych i nie gardzi ludźmi tak, jak mizantropi.
  • Nieśmiałość – uważana też za antyspołeczność to nie jest mizantropia! Dla wielu osób nieśmiałych ich brak pewności siebie i stres związany z przebywaniem wśród ludzi nijak ma się do nienawidzenia całego gatunku.
  • Fobie społeczne – np. nerwicowe zaburzenia lękowe. One również objawiają się niechęcia do przebywania wśród ludzi, ale wiążą się ze strachem przed nimi, a nie z chorobliwą nienawiścią czy wrogością.

Czy mizantropię trzeba leczyć?

Co do zasady leczy się wyłącznie te stany psychiczne lub fizyczne, które zostały uznane za choroby lub zaburzenia, a mizantropia takim stanem nie jest. Nie należy do jednostek chorobowych, nie jest też problemem psychicznym, a co za tym idzie nie leczy się jej w żaden sposób farmakologiczny. Pomóc może oczywiście rozmowa z psychologiem, ale nie będzie to forma klasycznego „leczenia”, po której mizantrop wyjdzie z terapii szczęśliwy i pełen miłości do drugiego człowieka.

Skąd się bierze mizantropia?

Przyczyny tego, że ktoś jest mizantropem nie zostały do dziś zbadane tak gruntownie, by można było je podać bez najmniejszej wątpliwości. Do najczęstszych jednak należy mocne rozczarowanie ludźmi, często powtarzane przy nowych znajomościach i tym samym utrwalane. Może to być np. zdrada przez ukochaną, brak lojalności przyjaciela, oszukanie przez pracownika czy klienta, bolesny rozwód, ale i bycie w dzieciństwie ofiarą molestowania i nie otrzymanie wsparcia od innych. Im więcej tych złych doświadczeń, tym częściej osoba zaczyna winić za nie innych ludzi, przypisując im łatkę bycia takimi samymi. A stąd prosta droga do skrajnej nieufności, wrogości i nienawiści.

Jak przydatny był ten artykuł ?

Kliknij na gwiazdki i oceń artykuł

Średnia ocena 3,5 / 5. Liczba głosów 25

Bądź pierwszy i oceń artykuł