Bisior, zwany także jedwabiem morskim lub jedwabiem oceanicznym to niegdyś najdroższa tkanina. W starożytnych czasach była jedną z najdelikatniejszych i najbardziej luksusowych. Dziś już jest praktycznie niedostępna, przynajmniej nie w przemyśle. Basiorowych akcesoriów nie spotkamy z żadnym sklepie odzieżowym. Niewielu z resztą wie, czym w ogóle jest bisior. To temat bardziej dla zagorzałych miłośników mody i historii lub kolekcjonerów. Bisior był najdroższą tkaniną nie tylko w dawnych czasach swojej większej powszechności. Również obecnie jest to najdroższa tkanina na świecie. Cena wynika oczywiście z bardzo małej dostępności tego materiału. Powodem jest sposób pozyskiwania i ilość samego surowca, z którego powstaje. Kolejną rzeczą, która na to wpływa jest w zasadzie można by rzecz brak rzemieślników zajmujących się jego produkcją. Obecnie na całym świecie tkaninę tę potrafi tkać jedynie jedna osoba na świecie. Jest to Chiara Vigo. Zamieszkuje ona wyspę Sant’Antioco koło Sardynii i tam wytwarza materiał. Jej przodkami byli Chaldejczycy i Fenicjanie, którzy umiejętność tkania bisioru przekazywali sobie z pokolenia na pokolenie. Chiara Vigo ze względu na swoje umiejętności doczekała się dokumentu na YouTube, gdzie możemy dowiedzieć się wszystkiego, co może nas interesować jeśli chodzi o jej pracę i sam materiał.
Jak wygląda bisior?
Bisior, inaczej jedwab morski lub też jedwab oceaniczny jest sam w sobie tkaniną przezroczystą. W słońcu mieni się jednak pięknymi, złoto- brązowymi barwami. Nie da się go jednak w żaden sposób pomalować. Jest niezwykle delikatny w dotyku. Jest bardzo cienki a zarazem wyjątkowo wytrzymały. Potrafi on przetrwać nawet do 5 tysięcy lat!
Z czego wyrabiano jedwab morski?
Jedwab morski, czyli bisior jest materiałem pochodzenia zupełnie naturalnego. Jego mała dostępność wynika między innymi ze sposobu pozyskiwania go. Bisior produkowany jest tak naprawdę przez małże. Każda z nich, by przytwierdzić się do podłoża produkuje wiązki delikatnych, jedwabnych nici. Dzieje się to za sprawą gruczołu bisiorowego, skąd wzięła się jedna z nazw jedwabiu morskiego. Te właśnie nici odpowiednio utkane w wiązki tworzą tkaninę. Niewiele osób nawet w dawnych czasach posiadało umiejętność tkania jedwabiu morskiego. Pozyskanie wydzieliny gruczołu bisiorowego małż nie należało też do najprostszych. Surowca naturalnie nie występowało wiele ze względu na wielkość samych małż i produkowanych przez nie jedwabnych nici. Z tego względu nawet w czasach, gdy akcesoria bisiorowe były dostępne w sprzedaży, nie był to materiał dostępny dla wszystkich i powszechnie.
Niegdyś bisior był materiałem, z którego produkowało się niewielkie akcesoria i elementy galanterii. Były to jednak rzeczy niezwykle cenne i luksusowe, niedostępne powszechnie dla całego społeczeństwa. Z tej drogocennej tkaniny wykonywano głównie rękawiczki czy pończochy. Aby uzmysłowić, jak cienkim i delikatnym materiałem był bisior należy wspomnieć, że wykonane z tej tkaniny rękawiczki po złożeniu mieściły się w skorupce orzecha włoskiego. Jednocześnie trzeba pamiętać o ich wytrzymałości. Akcesoria wykonane z bisioru były więc zawsze,niezależnie od czasów wyznacznikiem luksusu. W tym momencie jedwab morski jest praktycznie niedostępny do takiego użytku. Ze względu na swoje właściwości a przede wszystkim niezwykłą wytrzymałość używany jest głównie przez muzea do renowacji eksponatów.